‘Een beetje erkenning helpt veel’ 10 november: Dag van de Mantelzorg

Veel Rotterdammers zijn niet duidelijk herkenbaar als mantelzorger. Ze noemen zichzelf vaak ook niet zo. Maar ze hebben wel met de uitdagingen van mantelzorg te maken.

Een voorbeeld zijn ouders van een kind met een beperking. ‘Je doet gewoon wat je kind nodig heeft’, zegt Elselien te Hennepe. Zij is moeder van twee kinderen. Haar dochter Esmee van 14 heeft een ongeneeslijke oogziekte.

Elselien: ‘Ik ontdekte dat Esmee niet goed kon zien toen ze een jaar of twee was. Ze wilde een bloemetje plukken, maar greep er steeds naast. Ik besefte met een schok dat er echt iets mis was.’ Jaren van onderzoeken volgen, tot artsen ontdekken dat Esmee een netvliesaandoening heeft, die niet meer overgaat. Een heftige boodschap.

Regelzaken

De zorg voor een kind met een beperking heeft een behoorlijke impact op je leven. In emotionele, maar ook in praktische zin. Elselien: ‘Het heeft me echt verbaasd hoe ontzettend veel tijd je kwijt bent aan regelzaken. Je hebt met veel instanties te maken, van het ziekenhuis tot maatschappelijk werk en school. En dan zijn er ook de dagelijkse zaken. Het loopt bijvoorbeeld niet lekker met het leerlingenvervoer. Dat frustreert. Een kind met een beperking maakt je erg afhankelijk. Al zijn we natuurlijk ook dankbaar voor alle voorzieningen.’

Meedenken

‘We kunnen en doen veel zelf’, vertelt Elselien. ‘Maar soms zou het wel fijn zijn om iets over te dragen. Je houdt zoveel ballen in de lucht. Ik zoek bijvoorbeeld al lange tijd iemand die eens in de week met Esmee mee kan naar zwemles. Dat zou al veel lucht geven. Maar dat is nog niet gelukt. Daar wil ik dan ook Mantelfoon voor gaan inschakelen. Zij kunnen meedenken en rondbellen in hun netwerk.’

Erkenning

Elselien is blij is met de erkenning van anderen. ‘De realiteit is dat je kind een beperking heeft. Dat is wat het is. Maar dat kun je veel makkelijker aan als je je gesteund voelt. Bijvoorbeeld met zo’n Dag van de mantelzorger. Of de Rotterdampas die je kunt aanvragen. Die is voor mijn zoon. Want als broer die zijn zus helpt, bijvoorbeeld bij het oversteken of door ‘s avonds een extra lichtje aan te doen, is hij ook mantelzorger. We kregen ook een keer een kaartje van Mantelfoon, dat hangt nog steeds in de keuken. Simpel maar mooi. Iemand hoeft onze problemen niet op te lossen, maar een beetje erkenning helpt veel.’

Mantelfoon

Janine Spek van Mantelfoon: ‘Het verhaal van Elselien laat goed zien dat lang niet alle mantelzorgers zichtbaar zijn. Zoals ouders van een kind met een beperking, of jongeren die een familielid helpen. Vaak zien zij zichzelf niet als mantelzorger. Je doet het gewoon. Maar ook dan kan extra hulp, een luisterend oor of iemand die met je meedenkt zoals bij Mantelfoon je helpen.’